طرح آموزش روستايي ( =آموزش به روستاييان)
     بر اساس پژوهشهایی که در پایان سال 1384 انجام شده بود، طرحی به نام طرح هجرت در قالب تیمهای سیار و به صورت کاروان آموزشی طراحی شد كه بعدها طرح آموزش روستايي نام گرفت. اين طرح به منظور تحقق دسترسی به فرصتهای آموزشی و با هدف ایجاد توانمندی و فراهم‌سازی زمینه‌های بهره‌وری خانوار روستایی و نیز مقابله با مهاجرتهای بی‌رویة روستاییان به شهر به وجود آمد . زمان آغاز آن از تیر ماه 1385 بوده است.

گسترة طرح آموزش روستایی: 
1- روستاها
2- مناطق عشايري
3- شهرهايي كه مراكز آموزش فني و حرفه‌اي ندارند
4- حاشيه شهرهاي بزرگ

 رويكرد سازمان در آموزش روستايي به قرار زير است:

1- ايجاد پايگاه‌هاي آموزشي در مركز دهستانها 
2- بهره‌گيري از مراكز خوداشتغالي روستاها
3- نيازسنجي آموزشي مشاغل و حرفه‌هاي روستايي
4- خريد خدمات آموزش روستايي  
5- بهره‌گيري از مربيان كشاورزي مراكز در آموزش روستايي  
6- تعامل بين استانهاي همجوار (كارگروه‌هاي منطقه‌اي)      
7- بهره‌برداري موثر از امكانات آموزش روستايي (به‌ويژه كانكسها)
8- ايجاد مركز تخصصي كشاورزي منطقه‌اي (شمال‌غرب)
9-انعقاد 5  تفاهمنامه همكاري جهادكشاورزي، بسيج سازندگي، بهزيستي، آموزش پرورش، دفتر مناطق محروم رييس جمهوري
10- تهيه استانداردهاي مهارت روستايي بومي و محلي    
11- اهميت دادن كارآفريني روستايي

     سامانة آموزش روستايي مشتمل بر خودروي پاژن، كانكس، چادر، تجهيزات، مواد مصرفي و مربياني مجرب در رشته‌هاي مختلف به روستاها اعزام مي‌شود و نحوة اراية خدمات در سامانة روستايي كه براي نخستين بار در كشور تجربه مي‌شود، در مقايسه با اراية خدمات آموزشي در مركزهاي ثابت سازمان از مدت زمان كمتري برخوردار بوده و به دليل پايين بودن ميانگين سطح سواد در مناطق محروم، اين گونه آموزشها از زبان ساده‌تري برخوردارند و كاربردي‌تر ارايه مي‌شوند.

مشخصات مشترك كانكسها  :                     
طول=6متر /  عرض=40/2متر /  ارتفاع=20/2متر 
اجزاي كانكسها:
1- اتاقك مربي: تختخواب تاشو    2- انبار تجهيزات                                               
     تجهيزات موجود در كانكسها دو دسته‌اند:

الف- تجهيزات آموزشي كه بسته به نوع كانكس فرق مي‌كند. 

 ب- تجهيزات رفاهي: آبگرمكن برقي، مخزن آب،  سرويس بهداشتي، اجاق برقي، كولر گازي،  يخچال، تلويزيون، ميز غذا، سيستم روشنايي، كابينت و...

 اولويت آموزشهاي روستايي در سال 1389 با توجه به گروه‌هاي هدف به ترتيب زير بوده است:
- شاغلان بخش كشاورزي    
- فارغ‌التحصيلان كشاورزي  
- كارجويان روستايي

 اولويت از نظر حرفة آموزشي: 
 1- حرفه‌هاي كشاورزي  
 2- حرفه‌هاي فني   
 3- حرفه‌هاي خدماتي

 اولويت از نظر محل آموزش: 
    اولويت آموزش روستايي مراكز دهستانها و روستاهاي بزرگ مي‌باشد.

شيوه‌هاي آموزش روستايي در سال 1389:
1- جوار روستايي   
2- خريد خدمات     
3- مراكز تخصصي كشاورزي ( مركز شمارة يك)     
4- مراكز شبانه‌روزي      
5- كلية مراكز         
6- واگذاري مديريت كارگاه‌هاي روستايي